De architect Dudok ( 1884 –1974) was een Nederlands architect en stedenbouwkundige. Het raadhuis in Hilversum is zijn meest bekende ontwerp.
Hij maakte voor Hilversum in totaal 75 ontwerpen (enkele niet uitgevoerd en enkele reeds gesloopt), een unicum in de Nederlandse architectuur.
Hij behoorde niet tot een bepaalde stroming maar stond open voor het beste wat de verschillende stromingen hem boden.
Architect Dudok was tevens een liefhebber van Frank Loyd Wright; diens invloed is dan ook terug te vinden in het Raadhuis van Hilversum. Ook werd hij beïnvloed door de Amsterdamse school en De Stijl. Hij mengde al die stijlen en stromingen en verwerkte die in zijn ontwerpen.
Nergens heeft architect Dudok meer gebouwd dan in Hilversum. Naast het wereldberoemde raadhuis heeft hij een breed scala aan gebouwen gerealiseerd, waaronder zeventien scholen, 25 woningbouwprojecten, twee begraafplaatsen, sport- en recreatiegebouwen.
Maar ook gemeentelijke gebouwen zoals een slachthuis, bruggen, stadschouwburg Utrecht, badhuizen, een pompgemaal en zelfs een dierenstal. Zijn positieve invloed is nog altijd zichtbaar en kenmerkend voor de uitstraling van Hilversum. Waar het door hem ontworpen raadhuis als meest bekende monument wordt gekoesterd.
Architect Dudok en de vriendschap met de meester Berlage
Er is een verhaal overgeleverd door de dochter van Dudok, Mia
Dat Dudok als jonge genie-officier de stoute schoenen aantrekt en bij het huis van Berlage aan de Amstel in Amsterdam aanbelt. Hij verteld hoe hij het werk van Berlage waardeert en bewondert.
Berlage ontvangt de jonge bewonderaar. Dudok en Berlage schelen 28 jaar. Wanneer de Beurs in 1903 wordt geopend is Dudok 19 jaar en Berlage 47 jaar oud.
De jonge Dudok kan goed tekenen.
Hij schetst en tekent naast portretten ook gebouwen. Rondom de eeuwwisseling maakt hij ongetwijfeld de bouw van de Beurs mee en leest en hoort hij over de discussies die het gebouw omringen.
Wat ze met elkaar hebben besproken tijdens die eerste ontmoeting en hoe een en ander in zijn werk is gegaan laat zich raden. Maar de achterliggende gedachte van het verhaal is, dat op dat moment de relatie tussen de twee mannen en daarmee ook de maatschappelijke opgang van Dudok als architect daadwerkelijk is begonnen.
Naast collegialiteit en het zich gesterkt voelen in stijlopvattingen, is er binnen bijna iedere relatie een rolverdeling. Hoe belangeloos vriendschap ook genoemd kan worden, het is altijd reëel af te vragen wat elk van de deelgenoten ermee opschiet.